تأثیری که این مکتب در معماری بر جای می گذارد، بیشتر در بعد ظاهری آن مطرح گشته و مفاهیم زیبایی شناختی آن را دگرگون می سازد، از این رو بررسی جنبه های زیبایی شناسی معماری دیکانستراکشن ضرورت می یابد.
بر پایه مکتب فکری دیکانستراکشن از سال ۱۹۹۸ و به طور دقیق تر از اوائل ۱۹۸۰، سبک معماری دیکانستراکشن توسط پیتر آیزمن وارد حوزه معماری در آمریکا شد. او معتقد بود معماری نیز مانند سایر علوم باید خود را با زمان و تحولات آن سازگار کند. از نظر آیزمن، معماری مدرن، معطوف به آینده و معماری پست مدرن، معطوف به گذشته می باشد، ولی تفکر و اندیشه معمار امروز باید بر اساس شرایط کنونی شکل گیرد.
پیتر آیزنمن بر این باور است که در زندگی امروز ما، دوگانگی هایی مانند وضوح و ابهام، ثبات و بی ثباتی، زشتی و زیبایی، سودمندی و عدم سودمندی، صداقت و فریب، پایداری و تزلزل، صراحت و ابهام وجود دارد، نمی توان از یکی برای استتار دیگری استفاده کرد، بلکه این تقابل ها و دوگانگی ها می بایست در ساخت معماری به عنوان تجلی گاه شرایط زندگی امروز ما به نمایش گذاشته شود.
در معماری دیکانستراکشن سعی بر این است که برنامه و مشخصات طرح، مورد مطالعه قرار گیرد. همچنین خود سایت و شرایط فیزیکی و تاریخی آن و محیط اجتماعی و فرهنگی ای که سایت درآن قرار گرفته است، مورد بازبینی موشکافانه قرار گیرد. در نهایت شکل کالبدی، به صورت یک مجموعه چندمعنایی، ابهام انگیز، متناقض و متزلزل ارائه می شود.
معماری دیکانستراکشن به عنوان یک سبک فراگیر و جهانی عمر نسبتاً کوتاهی داشت و از حدود یک دهه فراتر نرفت ولی تأثیر شگرف و بنیادین بر شیوه طراحی و نوع بازنمایی معنی و تفسیر در حوزه معماری داشت. معماران سبک دیکانستراشن در اوایل دهه نود میلادی به سمت مکتب فولدینگ گرایش پیدا کردند. در فولدینگ به افق گرایی و هم ترازی اهمیت بیشتری داده می شود و از سلسه مراتب و طبقه بندی اجتناب می شود.
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
